Posts

Showing posts from 2012

నీలి శివసాగరం

నీలాకాశం పరచుకున్న శివసాగరం శివసాగరాన్ని అల్లుకున్న నీలాకాశం వాడ ముంగిట కళ్లాపి ముగ్గు శివసాగరం వాడ మథ్య నిలేసిన నీలిజెండా శివసాగరం క్షణకాలం స్థంభించిన చైతన్యానికి డప్పు కాస్సేపు మౌనం వహించింది ఛిర్ర చిటికెన పుల్లా దగ్గరగా చేరి నివాళి అర్పిస్తున్నాయి బోయీల పాట జాలరన్న తెరచాప పాట మనుషులంతా పాడాల్సిన పాటల హోరులో మనిషి మరల మరలా జన్మిస్తున్నాడు అవును అతని మరణమొక జననం అతని మరణం శతాబ్దాల జననం జనప్రసవం కాలాలు దాటి ప్రవహిస్తున్న చైతన్య పరిమళం బహుశా ఏ మొహంజదారో కోట గోడల మథ్య తిరుగాడిన చెలికాని సంభాషణలానో ఏ ఆర్యపుత్రుని బాణానికో కూలిన హరపీయ యువకుని ఆర్తనాదంలానో శంభూకుని మరణ నాదం విన్న అస్పృస్యుని అలజడిలానో ఫరమ ఛండాలుడి ప్రేమగీతంగా తరాలుగా ప్రవహిస్తున్న చైతన్యం శివసాగరం కాలరహిత స్వప్నాన్ని కాంక్షించిన దార్శనికుని మౌనం అక్షరాల మథ్య ప్రవహిస్తుంది అక్షరాలనుండే అణువిస్ఫోటనం గావించే ప్రేమికుని సంభాషణల తీవ్రతను ముద్దు పెట్టుకునే థైర్యమిచ్చిన సహచరుడికి రెల్లుగడ్డి నివాళి గీతం పాడుతుంది నీలినింగిని చేరిన శివసాగరం వాన చినుకై నేలతల్లిని ముద్దాడినప్పుడు ఇప్పపువ్వు...

నిజం

కంట్లో నలుసు తొలిగిపోదు వాన కురవని నేలల్లో వాగ్దానం నెరవేరని బతుకుల్లో నెర్రెలిచ్చిన నేలకు కన్నీళ్ళ మడులు గంగిరెద్దు కొమ్ములకు గుడ్డముక్కల తళుకులు గురిచూసి విసిరే వల దగాపడిన కాలువల కధలు కంచికిపోయి నీతిబొట్టులేని పాపం ఇంకుడు గుంటలదవుతుంది మోక్షమివ్వని పెద్దోళ్ళ తలపాగాల్లో కుదేలయిన ప్రాణాలు కొనఊపిరితో తొంగిచూస్తున్నాయి బాకీబతుకులకి చలనరహితమైన కాలం దుఃఖోపశమనం అవుతుంది ఊరికి ఉత్తరాన పచ్చనోట్ల కోసం ఎదురుచూస్తున్న పల్లె ఆశను రాబందులు ఎండగడ్తున్నాయి ఫొద్దుపొడిచినా కానరాని సూరీడి అలసత్వానికి నిజం చింతచెట్టు నీడలో కలిసిపోయింది -మల్లవరపు ప్రభాకరరావు (2000)

ఙ్ఞాపకంగా మారిన నవ్వు

నవ్వుతూ ఉండడం అంత తేలికేమీ కాదు నవ్వుతో కోటి దీపాలు వెలిగించడం బ్రతుకులో ఆశలు పూయించడం నిజంగా నవ్వడమంటే మామూలు విషయం కాదు మొహానికి రంగేసుకున్నట్లుండే ముసుగు తగిలించుకున్నట్లుండే తోడేలు మొహానికి మేక ముసుగు తొడుక్కునే ప్లాస్టిక్కు నవ్వుల గురించి కాదు ప్పుడు మాట్లాడడం నవ్వు గురించి మాట్లాడ్డమంటే హృదయశుథ్థిగల వ్యక్తి పెదాలపై అలలుగా కదిలే నవ్వు గురించిన ఙ్ఞాపకం ఇప్పుడు నవ్వు ఙ్ఞాపకంగా మారిన పెదాల మథ్య మూలుగు ఒక్క నవ్వేనా! మాటలు కూడా మననం చేసుకోవాల్సివస్తుందని ఎప్పుడైనా తలచామా... అయినా మాటలంటే అవేమంత సుదీర్ఘ సంభాషణలేమీకాదుగా నీలోకి చూసి నిన్ను తట్టిలేపి నీ భుజంపై చేయివేసి నీ బ్రతుకుకు భరోసా ఇచ్చే మాటలు పెదాలు పలికే మాటల హృదయావిష్కరణ అవును మాటలంటే నమస్తే పాపా, నమస్తే బాబూ నమస్తే చెల్లెమ్మా, నమస్తే అక్కయ్యా నమస్తే అన్నయ్యా, నమస్తే తమ్ముడూ నంస్తే అవ్వా, నంస్తే తాతా... నమస్తే... నమస్తే... మాటల్లోని క్లుప్తత చొచ్చుకుపోయే సుదీర్ఘ రహస్య సంభాషణ కాకపోతే కోట్లమంది రహస్య స్నేహితుడి అదృశ్యం మిగిల్చిన కోట్ల దు:ఖాలు ఈ రోజు బేగంపేటకో, పావురాలగుట్టకో ఇదుపులపాయకో ఎందుకు పయనమవుతాయి ఒక్క మాటేనా - నమ్మకం నింపుక...

సొంత గొంతు

మావికాని నినాదాల హోరులో తడిసినోళ్లం మావికాని వివాదాల సుడులలో విసిరేయబడ్డవాళ్లం మావికాని మాటలకు చప్పట్లై హోరెత్తినవాళ్లం ఇన్నాళ్లూ... మీ పదవుల పందేరంలో పావులైనోళ్లం మీ సంపదల తూణీరంలో చెమట చుక్కలై రాలినోళ్లం మీ అథికార దర్పానికి ఆథారమైనోళ్లం మీ భవంతుల రంగుటద్దాల్లో నీడలైనోళ్లం మీ మేకవన్నె చిఱ్నవ్వుల వెనక నెత్తుటి మరకలైనోళ్లం మీ వెన్నపూస మనస్సు ముసుగు లోపల లాకప్ చావులైనోళ్లం మీ బినామీ భూముల పట్టాలమీద వేలిముద్రలైనోళ్లం ఇక, ఇప్పుడిప్పుడే మా గొంతేదో ఆనవాలు పడుతున్నాం ఏ ఎండకా గొడుగుల నీడలలోంచి బయట పడుతున్నాం జెండా కర్రల మోత బరువులను దించుకుంటున్నాం ఇక, ఇప్పుడిప్పుడే మా నలిగిపోయిన శరీరాలనుంచి కారుతున్న చెమట చుక్కలనుంచి మా విసిరివేయబడ్డ వాడల్లోంచి ఇరుకు గుడిసెల్లోంచి బరువెక్కిన గుండెల్లొంచి మా మాటలను కూర్చుకుంటున్నాం ఇక, ఇప్పుడు చేలగట్లపై వాలిన మొండేల సాక్షిగా కాలువలై పారీన నెత్తురు సాక్షిగా నిలువెత్తు నల్లజెండాను నిలేసి శతాబ్దాల భావదాస్యపు నీడలలోంచి బయట పడుతున్నాం ఆగమై పోయిన మాయమ్మల రోదనతో మా యుథ్థతంత్రాన్ని మేమే రచించుకుంటాం ఇక మా అడుగులను మేమే పరచుకుంటాం ఇక ఇప్పుడు అరువు గొంతుల వాగ్దానాలు తి...

నిత్య నూతనమ్ము నీ కలమ్ము

Image
ఆటవెలది నుదుట నక్షర తిలకమ్ము దిద్ది యామె నోట ముద్దులొలుకు కలము సూక్తులెన్నొ కమ్మగా బలికించి నట్టి 'జానూ సుకవి నభినుతింతు; నిత్య సత్యములకు నిలువుటద్దాలుగా లలితమైన నీ కలమ్ము నుండి జాను తెనుగులోన జాలువారిన సూక్తు లఖిల జనుల మెప్పులంది తీరు; ప్రాఙ్ఞులౌర! యనెడు పలుకావ్యములు వ్రాసి ఖ్యాతి గనిన మడుర కవివి నీవు; అడుసు మడులలోన నావిర్భవమ్మంది పరిమళించుచున్న పద్మమీవు; తెనుగు బాసలోని తీరుతెన్ను లెరింగి మరినట్టి కలమర్మమెరిగి మంచి కవితలల్లు "మల్లవరపు జాను" ! నిత్య నూతనమ్ము నీ కలమ్ము ---అభినవ వేమన డా. మల్లెమాల