madhurakavi MALLAVARAPU JOHN

  నాగప్పగారి సుందర్రాజు తన ' చండాల చాటింపు ' కవితా సంపుటిలో ఒక కవితలో "ఇకనుంచి నా పాట నేనే పాడుకుంటా" అంటాడు. అవును . ఎవరూ పాడని తన జీవితాన్ని తనే ప్రకటించుకోవాలనే ఒక కోరికను వ్యక్తపరుస్తాడు. దళితుల విజయాలు మన దగ్గర నమోదు చేయరు.  ఇవేమీ వ్యక్తిత్వ వికాస పాఠాలలో సిలబస్ గా మారదు. కులాన్ని విస్మరించే ఏ విజయమైనా ప్రధాన స్రవంతి మీడియాకు సమ్మతమే. ఈ దేశంలో ప్రధాన స్రవంతి ఉద్దేశ్యపూర్వకంగా విస్మరించే విజయగాధలు నమోదు చేసిన పుస్తకమే రజిత కొమ్ము రాసిన ' దళిత్ డైరీస్ '. ఇందులో రాసిన 25 మంది విజయగాధలు అన్నీ కోల్పోయిన జీవితాలలో వెలుగు రేఖలు నింపిన ఆత్మగాధలు. నిజంగా దళిత సమాజానికి ఈ సమయంలో కావాల్సిన కథలు. తమ వేదనామయ జీవితాలలో ఒక  ఆశ మొలకెత్తుతుంది అన్న నమ్మకాన్ని ఇవ్వగలిగిన ప్రేరణాత్మక వచనం ఈ పుస్తకం. ఎవరు ఒప్పుకున్నా ఒప్పుకోకపోయినా ఈ దేశంలో దళితుల విజయగాధలు విస్మరించబడ్డాయి. వారికి స్ఫూర్తి నిచ్చే చరిత్ర అందరిదీ కాకుండా పోయింది. అందుకే ఇప్పుడీ పనిని కొత్తగా అక్షరాలు తలకెత్తుకున్న దళిత యువత తమ మూలాల్లోకి వెళ్లి మరీ వెలికి తీస్తుంది. అలాంటి పనినే సమర్ధంగా నిర్వహించారు కొమ...

  పుస్తకపఠనం అనేది యువతలో రోజురోజుకీ తగ్గిపోతున్న నేటి కాలంలో పద్దెనిమిది సంవత్సరాల టీనేజర్ రాజీవ్ 'ఇగ్నోరెంట్ బ్లిస్' పేరుతో ఇంగ్లీషులో ఏకంగా ఒక కవితాసంకలనాన్నే తీసుకొచ్చాడు. రంగురంగుల ప్రపంచంలోని ప్రతి అనుభూతినీ రివ్వున ఎగిరే సీతాకోక చిలుకల్లా తమ సొంతం చేసుకోవాలనుకునే వయసులో మనిషి‌ సాటి మనిషితో కలిసి నిర్మించుకోవలసిన సామాజిక అవసరతను బాహాటంగా, అంతర్లీనంగా కలల రూపంలో తన కవితల్లో చెప్పిన రాజీవ్ నేటి జనరేషన్ పిల్లలకంటే రెండు జనరేషన్లు ముందు ఉన్నట్లుగా అనిపిస్తాడు. మనిషికి ఉండాల్సిన స్వభావం, నిర్మలమైన హృదయం, తప్పులు చేయడం, అందులోనుండి పాఠాలు నేర్చుకోవడం, జీవితం మీద ఆశావాద దృక్పదం కలిగి ఉండటం, కొన్ని కోర్కెలు, కుటుంబం, స్నేహం వంటి విషయాలని స్పృశిస్తూ సాగిన రాజీవ్ కవితాప్రవాహం చాలాచోట్ల మనల్ని అలా నిలబెట్టి మనల్ని మనకి పరిచయం చేస్తుంది, ఎదిగేకొద్దీ మనకి అలవడాల్సిన విశాల దృక్పధాన్ని తెలియజేస్తుంది. జాతి, కులం, ప్రాంతం వంటి విషయాలను ఎంతకాలం భుజాలమీద మోసినా చివరకి మనిషికి మనిషి మాత్రమే తోడు అనే పచ్చి నిజాన్ని మన కళ్ల ముందు పెడుతుంది. కవి ప్రతి కవితలోనూ తన వయసుకి మించిన పరిణతి చూయించాడు...