మూలుగు
ఈ రూపాలు రంగులు మార్చుకుంటూ వంచనా శిల్పానికి అత్తర్లు అద్దుతున్నాయి వ్యధాభరిత గాధలన్నీ గతం తొక్కిన అడుసులై నిద్రలేని రాత్రుల నేపధ్యంలో దుఃఖాన్ని కావలించుకోవడమే **** ఈ దుఃఖాలన్నింటిని కావలించుకుని ఒక నిశ్శబ్దమైన రాత్రిలో చీకటి పడకను చేరుకుంటాను ఏముంది? నిరంతర పయనం తర్వాత ఒక శిలాజంలా కరిగిపోవటం తప్పించితే శబ్దాలన్నింటిని అరిగిపోయిన అక్షరాలుగ మార్చి విసిరేస్తే శవాలపై జల్లిన పూలు మాదిరే --- మల్లవరపు ప్రభాకరరావు (1990 )